Ik heb het gehaald! 8 volledige uren heb ik overleefd. 8 uur met :
ZeurOma
Kind dat met de ZeurOma meezeurt
Lego van Megabloks die niet in elkaar te krijgen zijn
Ontelbare verhalen over Jan die.... Maria die... Jef die...
Hét verhaal over de kerststal van overgrootmoeder die opeens verdwenen was (oe? kendet nie? edde wat tijd?)
De huisinspectie door de plaatselijke huisbemoeial
Hét gesprek over mijn heel naieve (lees stomme) kijk op het leven, en de nood om daar nu (jaja NU) iets aan te doen
Maar ik heb het overleefd, zelfs zonder pint, wiskey of valium...
...en volgende week doen we dat nog over, maar dan en grand comité
Schol!
donderdag 25 december 2008
zaterdag 6 december 2008
Worldwide Candle Lighting: 14 december 2008, 19 uur
Voor alle grote en kleine sterren
Ter herdenking van alle kinderen die de wereld verloren heeft, wordt er ieder jaar op de tweede zondag van december een nationale herdenkingsdag voor overleden kinderen gehouden. Op deze dag wordt er om 19.00u een kaarsje aangestoken door iedere persoon die zich aangesproken voelt. Dit kaarsje brandt ter ere van alle kinderen die gestorven zijn! Door dit te doen in de verschillende tijdsgordels, gaat er in 24 uur een golf van licht om de wereld. Dit jaar wordt het WORLDWIDE CANDLE LIGHTING voor de twaalfde maal gehouden en dit op 14 december 2008, om 19 uur
Ter herdenking van alle kinderen die de wereld verloren heeft, wordt er ieder jaar op de tweede zondag van december een nationale herdenkingsdag voor overleden kinderen gehouden. Op deze dag wordt er om 19.00u een kaarsje aangestoken door iedere persoon die zich aangesproken voelt. Dit kaarsje brandt ter ere van alle kinderen die gestorven zijn! Door dit te doen in de verschillende tijdsgordels, gaat er in 24 uur een golf van licht om de wereld. Dit jaar wordt het WORLDWIDE CANDLE LIGHTING voor de twaalfde maal gehouden en dit op 14 december 2008, om 19 uur
zaterdag 15 november 2008
Autisme
Natuurlijk surf ik regelmatig op zoek naar nieuws autisme en Ass, omdat het leven met intensief is zoek je naar andere -soms betere- wegen.
En dan lees je dit:
Holding therapie
Uitgangspunt van deze, intensieve, therapie is dat de autistische stoornis niet wordt veroorzaakt door genetische en/of neurologische factoren, maar door "een angst dominerende emotionele onevenwichtigheid", welke leidt tot sociaal terugtrekken en falen om van sociale interacties te leren. De onevenwichtigheid zou het resultaat zijn van een gebrek aan binding tussen moeder en kind. De behandeling is er op gericht deze binding tot stand te brengen door het kind stevig vast te houden, tot oogcontact te brengen en de gespannenheid van het kind te doorbreken tot het aangeeft dat het contact nodig heeft en daaruit genoegen put.
Zal ik hem nog eens herhalen? De onevenwichtigheid zou het resultaat zijn van een gebrek aan binding tussen moeder en kind.
en deze dan:
Tomatistherapie
De Tomatismethode maakt gebruik van een "psycho hearing test" waarbij een luistercurve, die gemanipuleerd kan worden, wordt vastgelegd. Deze luistercurve kan aanwijzen waar de problemen van het kind gesitueerd zijn. De stem van de moeder wordt overigens eveneens geanalyseerd. De filosofie is dat de "'sonische evolutieketen" helemaal vanaf het begin wordt gereconstrueerd, dat wil zeggen vanaf 4½ maand in de baarmoeder. De wil tot communicatie ontstaat volgens Tomatis in de baarmoeder. Indien deze communicatiedrang hier niet volledig tot rijping komt of verstoord wordt bij de geboorte of eerste levensjaren, zal het kind zijn selectiviteit sluiten. "Door het zich afweren van de omringende wereld kunnen allerlei ontwikkelings- en leermoeilijkheden ontstaan", aldus Tomatis. In deze theorie speelt selectiviteit dus een rol: het oor is niet in de juiste toestand om een perfecte analyse van de geluidstrillingen te maken. Een kind kan volgens Thomatis zijn selectiviteit sluiten om psychologische redenen.
Beseft de schrijver van dit artikel hoeveel tijd, moeite en aandacht moeders -een uitzondering niet te na gesproken- in hun kind steken. Wat ze allemaal doen en bedenken om het weerbaar en minder angstig te maken. Hoeveel keer per nacht de nachtmerries en de onrust verdreven wordt. Hoeveel uren van het wakende bestaan naar het kind gaat? Hoeveel begeleiding, hoe weinig tijd er voor een eigen leven overblijft? Hoeveel veiligheid het kind uiteindelijk bij de moeder haalt? En u gaat mij een gebrek aan binding of een slecht stem/intonatie aanpraten? Misschien mag ik de schrijver een gebrek aan begrip aanpraten!
Vriendelijke groet,
A.
En dan lees je dit:
Holding therapie
Uitgangspunt van deze, intensieve, therapie is dat de autistische stoornis niet wordt veroorzaakt door genetische en/of neurologische factoren, maar door "een angst dominerende emotionele onevenwichtigheid", welke leidt tot sociaal terugtrekken en falen om van sociale interacties te leren. De onevenwichtigheid zou het resultaat zijn van een gebrek aan binding tussen moeder en kind. De behandeling is er op gericht deze binding tot stand te brengen door het kind stevig vast te houden, tot oogcontact te brengen en de gespannenheid van het kind te doorbreken tot het aangeeft dat het contact nodig heeft en daaruit genoegen put.
Zal ik hem nog eens herhalen? De onevenwichtigheid zou het resultaat zijn van een gebrek aan binding tussen moeder en kind.
en deze dan:
Tomatistherapie
De Tomatismethode maakt gebruik van een "psycho hearing test" waarbij een luistercurve, die gemanipuleerd kan worden, wordt vastgelegd. Deze luistercurve kan aanwijzen waar de problemen van het kind gesitueerd zijn. De stem van de moeder wordt overigens eveneens geanalyseerd. De filosofie is dat de "'sonische evolutieketen" helemaal vanaf het begin wordt gereconstrueerd, dat wil zeggen vanaf 4½ maand in de baarmoeder. De wil tot communicatie ontstaat volgens Tomatis in de baarmoeder. Indien deze communicatiedrang hier niet volledig tot rijping komt of verstoord wordt bij de geboorte of eerste levensjaren, zal het kind zijn selectiviteit sluiten. "Door het zich afweren van de omringende wereld kunnen allerlei ontwikkelings- en leermoeilijkheden ontstaan", aldus Tomatis. In deze theorie speelt selectiviteit dus een rol: het oor is niet in de juiste toestand om een perfecte analyse van de geluidstrillingen te maken. Een kind kan volgens Thomatis zijn selectiviteit sluiten om psychologische redenen.
Beseft de schrijver van dit artikel hoeveel tijd, moeite en aandacht moeders -een uitzondering niet te na gesproken- in hun kind steken. Wat ze allemaal doen en bedenken om het weerbaar en minder angstig te maken. Hoeveel keer per nacht de nachtmerries en de onrust verdreven wordt. Hoeveel uren van het wakende bestaan naar het kind gaat? Hoeveel begeleiding, hoe weinig tijd er voor een eigen leven overblijft? Hoeveel veiligheid het kind uiteindelijk bij de moeder haalt? En u gaat mij een gebrek aan binding of een slecht stem/intonatie aanpraten? Misschien mag ik de schrijver een gebrek aan begrip aanpraten!
Vriendelijke groet,
A.
maandag 3 november 2008
The Unbearable Lightness of Being
On pense que des liens formés sans réflexion se briseront sans peine. Mais quand on voit l’angoisse qui résulte de ces liens brisés, ce douloureux étonnement d’une âme trompée, cette défiance qui succède à une confiance si complète, et qui, forcée de se diriger contre l’être à part du reste du monde, s’étend à ce monde tout entier, cette estime refoulée sur elle-même et qui ne sait plus où se replacer, on sent alors qu’il y a quelque chose de sacré dans le coeur qui souffre, parce qu’il aime; on découvre combien sont profondes les racines de l’affection qu’on croyait inspirer sans la partager: et si l’on surmonte ce qu’on appel le faiblesse, c’est en détruisant en soi-même tout ce qu’on a de généreux, en déchirant tout ce qu’on a de fidèle, en sacrifiant tout ce qu’on a de noble et de bon. On se relève de cette victoire, à laquelle les indifférents et les amis applaudissent, ayant frappé de mort une portion de son âme, bravé la sympathie, abusé de la faiblesse, outragé la morale en la prenant pour prétexte de la dureté; et l’on survit à sa meilleure nature, honteux ou perverti par ce triste succès.
Extrait: Benjamin Constant - Adolphe - Préface de la troisième édition
Zo hoort u het ook eens van een ander...
Extrait: Benjamin Constant - Adolphe - Préface de la troisième édition
Zo hoort u het ook eens van een ander...
zondag 2 november 2008
Ergernis!
Onlangs las ik een artikel waar stress bij vrouwen als een modeverschijnsel uitgelegd werd. Waar -wij dames- bij gebrek aan beter wat hyperventileren om extra aandacht te krijgen. Needless to say dat ik daar bijna een hyperventilatie aanval van kreeg.
Stress als modetrent? Jammer genoeg is het voor een man onmogelijk om een keertje als vrouw in de maatschappij te staan. Het zou nochthans een mooie ervaring zijn.
De huidige maatschappij stelt zoveel eisen aan vrouwen, dat het soms moeilijk is je overeind te houden. Die baan, de kinderen, het huishouden... 2, veel, alles. Voor de 30ers en vooral de 40ers bracht de emancipatie geen keuzes maar een opeenstapeling van nog meer verantwoordelijkheden. Vooral omdat oude rolpatronen nog niet ingelost werden voor de nieuwe zeden en gebruiken. Nog steeds zijn er vrouwen die tegen hun zin kinderen krijgen. Of uit werken gaan waar ze die extra druk met het huishouden niet aankunnen. Nog steeds krijgen er vrouwen na een slippertje van hun man -door hun moeders en vriendinnen- te horen 'probeer het maar te vergeten, het is tenslotte een man'. Je moet als vrouw al stevig in je schoenen staan om constant tegen zoveel overdruk op te tornen. Ik ken genoeg vrouwen die energetisch leeg -op- zijn.
Probeer het maar: Op tijd lekker en vers eten op tafel, alle kleren gewassen en gestreken in de kast, het huis netjes aan kant, van 9 tot 5 op kantoor, er aantrekkelijk uit zien en je man nog behagen ook. En dat alles in opgewekte stemming! Vergeet daarbij niet de kinderopvang en opvoeding. Het is natuurlijk niet overal zo, maar veel vrouwen uit de eerste generatie fulltime werkende vrouwen mét kinderen zullen zich hierin herkennen.
Ja, er zullen wel vrouwen zijn die veel aandacht nodig hebben -zo lopen er trouwens ook mannen rond- veel vrouwen willen gewoon gehoord worden. Een hemelsbreed verschil!
Ik kan alleen maar hopen dat de nieuwe generatie vrouwen het beter heeft kunnen regelen en meer gezamelijke grond vinden. Tot die tijd is het behelpen. Onszelf wapenen, elkaar oppeppen en ons laten bijstaan door -onder andere- therapeuten om ons ervan te overtuigen dat we de teugels mogen laten vieren, dat we keuzes mogen maken, dat we mogen 'falen', dat we niet alleen verantwoordelijk zijn, dat we mogen een stapje terug zetten. Zelfs al worden we er op aangekeken, zelfs al is de tegendruk hoog. Want die kracht hebben nog niet alle vrouwen gevonden.
A.
Stress als modetrent? Jammer genoeg is het voor een man onmogelijk om een keertje als vrouw in de maatschappij te staan. Het zou nochthans een mooie ervaring zijn.
De huidige maatschappij stelt zoveel eisen aan vrouwen, dat het soms moeilijk is je overeind te houden. Die baan, de kinderen, het huishouden... 2, veel, alles. Voor de 30ers en vooral de 40ers bracht de emancipatie geen keuzes maar een opeenstapeling van nog meer verantwoordelijkheden. Vooral omdat oude rolpatronen nog niet ingelost werden voor de nieuwe zeden en gebruiken. Nog steeds zijn er vrouwen die tegen hun zin kinderen krijgen. Of uit werken gaan waar ze die extra druk met het huishouden niet aankunnen. Nog steeds krijgen er vrouwen na een slippertje van hun man -door hun moeders en vriendinnen- te horen 'probeer het maar te vergeten, het is tenslotte een man'. Je moet als vrouw al stevig in je schoenen staan om constant tegen zoveel overdruk op te tornen. Ik ken genoeg vrouwen die energetisch leeg -op- zijn.
Probeer het maar: Op tijd lekker en vers eten op tafel, alle kleren gewassen en gestreken in de kast, het huis netjes aan kant, van 9 tot 5 op kantoor, er aantrekkelijk uit zien en je man nog behagen ook. En dat alles in opgewekte stemming! Vergeet daarbij niet de kinderopvang en opvoeding. Het is natuurlijk niet overal zo, maar veel vrouwen uit de eerste generatie fulltime werkende vrouwen mét kinderen zullen zich hierin herkennen.
Ja, er zullen wel vrouwen zijn die veel aandacht nodig hebben -zo lopen er trouwens ook mannen rond- veel vrouwen willen gewoon gehoord worden. Een hemelsbreed verschil!
Ik kan alleen maar hopen dat de nieuwe generatie vrouwen het beter heeft kunnen regelen en meer gezamelijke grond vinden. Tot die tijd is het behelpen. Onszelf wapenen, elkaar oppeppen en ons laten bijstaan door -onder andere- therapeuten om ons ervan te overtuigen dat we de teugels mogen laten vieren, dat we keuzes mogen maken, dat we mogen 'falen', dat we niet alleen verantwoordelijk zijn, dat we mogen een stapje terug zetten. Zelfs al worden we er op aangekeken, zelfs al is de tegendruk hoog. Want die kracht hebben nog niet alle vrouwen gevonden.
A.
dinsdag 21 oktober 2008
maandag 20 oktober 2008
zaterdag 18 oktober 2008
Thank You, Stars
Some call it faith, some call it love
Some call it guidance from above
You are the reason we found ours
So thank you stars
Some people think it's far away
Some know it's with them everyday
You are the reason we found ours
So thank you stars
There are no winds that can blow it away on the air
When they try to blow it away 's when you know it will always be there
To some it's the strength to be apart
To some it's a feeling in the heart
And when you're out there on your own, it's the way back home
There are no winds that can blow it away on the air
When they try to blow it away 's when you know it will always be there
Some call it faith, some call it love
Some call it guidance from above
You are the reason we found ours
So thank you stars
Thank you stars
Thank you stars
Dank je
~, dank je voor je wijze woorden, je duwtjes, de steun, het geloof
Liefs, A.
Openstaande rekeningen
Zoals ik vroeger wel eens zapte op TV, surf ik nu af en toe het net rond. Artikels lezen, blogjes die ik leuk vind. Af en toe stukjes die me raken. Zoals deze bijvoorbeeld.
Hoe graag had ik geschreven dat het allemaal goed komt. Dat kinderen ooit wel inzien dat het aan de 'andere kant' niet goed zat, dat netjes vewerken en verder huppelend door het leven gaan. Niet dus. Hengelend naar aandacht, afkerig, kwaad, angstig, verdrietig, afwerend, agressief -op welke manier dan ook- het zijn een hoop gevoelens waar zij mee moeten leren omgaan. Die zij moeten aanvaarden en integreren. Met de wetenschap dat ze nooit de verklaring zullen krijgen die ze deep down willen ~ misschien wel nodig hebben. Uiteindelijk recht op hebben. En mochten ze die toch krijgen, hoe te vertrouwen? Welke waarde heeft iemand die je altijd in steek laat? Voor hen die het kunnen afronden is er gewoonijk eerst een lange weg van vallen en opstaan. Leren vertrouwen, leren loslaten.
Ondertussen staan wij aan de kant en waken. Rapen brokstukken en lijmen. Zolang het nodig is.
En de afwezige ouder? Die doet verder waar hij goed in is: afwezig zijn en blijven!
A.
Hoe graag had ik geschreven dat het allemaal goed komt. Dat kinderen ooit wel inzien dat het aan de 'andere kant' niet goed zat, dat netjes vewerken en verder huppelend door het leven gaan. Niet dus. Hengelend naar aandacht, afkerig, kwaad, angstig, verdrietig, afwerend, agressief -op welke manier dan ook- het zijn een hoop gevoelens waar zij mee moeten leren omgaan. Die zij moeten aanvaarden en integreren. Met de wetenschap dat ze nooit de verklaring zullen krijgen die ze deep down willen ~ misschien wel nodig hebben. Uiteindelijk recht op hebben. En mochten ze die toch krijgen, hoe te vertrouwen? Welke waarde heeft iemand die je altijd in steek laat? Voor hen die het kunnen afronden is er gewoonijk eerst een lange weg van vallen en opstaan. Leren vertrouwen, leren loslaten.
Ondertussen staan wij aan de kant en waken. Rapen brokstukken en lijmen. Zolang het nodig is.
En de afwezige ouder? Die doet verder waar hij goed in is: afwezig zijn en blijven!
A.
vrijdag 10 oktober 2008
Do I go to sleep?
Slapen lukt me al weken niet. Onrust, wel willen niet kunnen loslaten... Ooit, dat beloof ik, ooit -snel- laat ik los. En tot die tijd, I go to sleep...
The Pretenders - I go to sleep
The Pretenders - I go to sleep
donderdag 9 oktober 2008
Vandaag
Vandaag was een prachtige dag vol mooie geschenken. Vandaag voel ik me perfect. En daar wil ik ook eens voor bedanken.
James Morrison - You give me something
You only stay with me in the morning
You only hold me when I sleep
I was meant to tread the water
But now I've gotten in too deep
For every piece of me that wants you
Another piece backs away
You give me something
That makes me scared alright
This could be nothing
But I'm willing to give it a try
Please give me something
Because someday I might know my heart
You only waited up for hours
Just to spend a little time alone with me
And I can say I've never bought you flowers
I can't work out what they mean
I never thought that I'd love someone
That was someone else's dream
You give me something
That makes me scared alright
This could be nothing
But I'm willing to give it a try
Please give me something
Because someday I might call you from my heart
But it might be a second too late
And the words that I could never say
Are gonna come out anyway
You give me something
That makes me scared alright
This could be nothing
But I'm willing to give it a try
Please give me something
You give me something
That makes me scared alright
This could be nothing
But I'm willing to give it a try
Please give me something
Because someday I might know my heart
Know my heart, know my heart, know my heart
James Morrison - You give me something
You only stay with me in the morning
You only hold me when I sleep
I was meant to tread the water
But now I've gotten in too deep
For every piece of me that wants you
Another piece backs away
You give me something
That makes me scared alright
This could be nothing
But I'm willing to give it a try
Please give me something
Because someday I might know my heart
You only waited up for hours
Just to spend a little time alone with me
And I can say I've never bought you flowers
I can't work out what they mean
I never thought that I'd love someone
That was someone else's dream
You give me something
That makes me scared alright
This could be nothing
But I'm willing to give it a try
Please give me something
Because someday I might call you from my heart
But it might be a second too late
And the words that I could never say
Are gonna come out anyway
You give me something
That makes me scared alright
This could be nothing
But I'm willing to give it a try
Please give me something
You give me something
That makes me scared alright
This could be nothing
But I'm willing to give it a try
Please give me something
Because someday I might know my heart
Know my heart, know my heart, know my heart
maandag 6 oktober 2008
Songs of freedom!
Ziggy Marley & The Chieftains - Redemption Song
Old pirates, yes, they rob I;
Sold I to the merchant ships,
Minutes after they took I
From the bottomless pit.
But my hand was made strong
By the 'ands of the Almighty.
We forward in this generation
Triumphantly.
Won't you help to sing
Another song of freedom? -
'Cause all I ever have:
Redemption songs;
Songs of freedom.
Emancipate yourselves from mental slavery;
None but ourselves can free our minds.
Have no fear for atomic energy,
'Cause none of them can stop the time.
How long shall they kill our prophets,
While we stand aside and look? Ooh!
Some say it's just a part of it:
But we've got to fulfil de book.
Won't you help to sing
Another song of freedom? -
'Cause all I ever have:
Redemption songs;
Songs of freedom;
Songs of freedom.
Old pirates, yes, they rob I;
Sold I to the merchant ships,
Minutes after they took I
From the bottomless pit.
But my hand was made strong
By the 'ands of the Almighty.
We forward in this generation
Triumphantly.
Won't you help to sing
These songs of freedom? -
'Cause all I ever have:
Redemption songs;
Redemption songs;
Songs of freedom.
maandag 29 september 2008
zondag 28 september 2008
Niets te verliezen en toch bang
Zo'n 25 jaar geleden was het, dat ik het boek van Renate Rubenstein las. Mooi geschreven, prachtige stijl, alleen kon ik het allemaal niet zo plaatsen. Ja natuurlijk was er veel verdriet bij de scheiding, en alles moest verwerkt. Kwam daar ook nog een enge ziekte bij, maar later werd alles weer goed voor haar. En dan dat einde: "Ik heb heel veel te verliezen, en ben maar een klein beetje bang".
Ik ben nu 25 jaar ouder, en ik begrijp het. Niet alleen het einde, ook -vooral- het begin. Het rauwe sentiment dat geen plaats heeft, waar het ook vandaan komt. Scheiding, verdriet, een onzinnig verlangen naar iets of iemand, niet ingevulde gevoelens... Wat het ook is, het blijft hetzelfde.
Ik zit hier nu zelf, vol opgekropte gevoelens die geen weg vinden. Zonder hoop of vooruitzicht. Met alleen wat innerlijk geharrewar dat ik niet kan loslaten. Terwijl het momenteel enkel een lege droom is, niets meer...
Ik heb dus helemaal niets te verliezen, maar ik ben af en toe heel erg bang.
Liefs,
A.
Ik ben nu 25 jaar ouder, en ik begrijp het. Niet alleen het einde, ook -vooral- het begin. Het rauwe sentiment dat geen plaats heeft, waar het ook vandaan komt. Scheiding, verdriet, een onzinnig verlangen naar iets of iemand, niet ingevulde gevoelens... Wat het ook is, het blijft hetzelfde.
Ik zit hier nu zelf, vol opgekropte gevoelens die geen weg vinden. Zonder hoop of vooruitzicht. Met alleen wat innerlijk geharrewar dat ik niet kan loslaten. Terwijl het momenteel enkel een lege droom is, niets meer...
Ik heb dus helemaal niets te verliezen, maar ik ben af en toe heel erg bang.
Liefs,
A.
vrijdag 26 september 2008
Teveel - Victor
Teveel gedacht, geloofd en niet bereikt
met woorden die ik
niet vergeten kan
ben jij
weer verdwenen
als de lachende vreemdeling
die mij
nog steeds
wakker maakt
met koude
dromen
met woorden die ik
niet vergeten kan
ben jij
weer verdwenen
als de lachende vreemdeling
die mij
nog steeds
wakker maakt
met koude
dromen
Aan beide zijden ben je mooi - Jan Bas
Heel voorzichtig ga je tastend
met het ijzer langs de plooi.
In het langzaam, zachtjes glijden
onder stoom aan beide zijden
ben je kreukbaar, ben je mooi.
Eerst nog hadden wij wat woorden,
zeiden wij dat wat niet hoorde, was
jij mij en ik jouw ijver meer dan zat.
Nu, hier achter plank en hemden,
strijk jij het haast onbestemde,
dat ons scheidde, dat ons remde
in een handomdraai weer glad.
met het ijzer langs de plooi.
In het langzaam, zachtjes glijden
onder stoom aan beide zijden
ben je kreukbaar, ben je mooi.
Eerst nog hadden wij wat woorden,
zeiden wij dat wat niet hoorde, was
jij mij en ik jouw ijver meer dan zat.
Nu, hier achter plank en hemden,
strijk jij het haast onbestemde,
dat ons scheidde, dat ons remde
in een handomdraai weer glad.
dinsdag 23 september 2008
Sterrenkind - Isa...8 jaar
Het is al meer dan 8 jaar geleden. 8 jaar waarin veel gebeurd is, 8 jaar waarin ik jou een plaats probeer te geven. Sinds kort zonder schuldgevoel en zonder wrok. Nog steeds met verdriet. 8 jaar waarin zoveel veranderd is. Met toch nog een kind, zonder man, veel bagage weggelegd. 8 jaar waarin het leven verder is gegaan, waarin ik nog altijd het evenwicht tussen mezelf en een wereld zonder jou probeer te vinden. Relativeren moet je dan, want het kan altijd erger zegt men.
Ja, alles kan altijd erger. Of toch bijna.
Ja, alles kan altijd erger. Of toch bijna.
Tragic ~ Magic
Ik weet dat wie dit leest soms kan denken dat mijn leven een puinhoop is... dat is het ook. Een prachtige heerlijke puinhoop. MIJN puinhoop!A.
maandag 22 september 2008
I cried for you...
Katie Melua - I cried for you
You're beautiful so silently
It lies beneath a shade of blue
It struck me so violently
When I looked at you
But others pass, they never pause
To feel that magic in your hand
To me you're like a wild rose
They never understand why
I cried for you
When the sky cried for you
And when you went
I became a hopeless drifter
But this life was not for you
Though I learned from you
That beauty need only be a whisper
I'll cross the sea for a different world
With your treasure, a secret for me to hold
In many years they may forget
This love of ours or that we met
They may not know
How much you meant to me
I cried for you
And the sky cried for you
And when you went
I became a hopeless drifter
But this life was not for you
Though I learned from you
That beauty need only be a whisper
Without you now I see
How fragile the world can be
And I know you've gone away
But in my heart you'll always stay
I cried for you
When the sky cried for you
And when you went
I became a hopeless drifter
But this life was not for you
Though I learned from you
That beauty need only be a whisper
That beauty need only be a whisper
zondag 21 september 2008
zaterdag 20 september 2008
Kafka
'De ware weg voert langs een touw dat vlak boven de grond is gespannen. Het lijkt eerder bestemd om mensen te laten struikelen dan om over te lopen.' Franz Kafka.
Daar valt weinig aan toe te voegen...
Daar valt weinig aan toe te voegen...
vrijdag 19 september 2008
Ik draag uw hart met me - E. E. Cummings
ik draag uw hart met me (ik draag het binnen
mijn hart) ik ben nooit zonder het (overal
waar ik ga, gaat u, mijn beste; en wat er slechts ook door mij gedaan wordt, is door uw toedoen, mijn schat)
ik vrees
geen lot (want u bent mijn lot, mijn liefste) ik wil
geen wonderbaarlijke wereld (want u bent mijn wereld, mijn waarheid)
en het is u, wat een maan altijd heeft betekend
en wat een zon altijd zingt
Hier is het diepste geheim dat niemand kent
(hier zijn de wortels van de wortel en de ontknoping van de knop
en het hemelse van de hemel en een boom genaamd leven;
welke hoger groeit, dan de ziel kan hopen of gedachten kunnen verheimelijken)
en dit is het wonder dat de sterren uit elkaar houdt
Ik draag uw hart met me (ik draag het binnen mijn hart).
mijn hart) ik ben nooit zonder het (overal
waar ik ga, gaat u, mijn beste; en wat er slechts ook door mij gedaan wordt, is door uw toedoen, mijn schat)
ik vrees
geen lot (want u bent mijn lot, mijn liefste) ik wil
geen wonderbaarlijke wereld (want u bent mijn wereld, mijn waarheid)
en het is u, wat een maan altijd heeft betekend
en wat een zon altijd zingt
Hier is het diepste geheim dat niemand kent
(hier zijn de wortels van de wortel en de ontknoping van de knop
en het hemelse van de hemel en een boom genaamd leven;
welke hoger groeit, dan de ziel kan hopen of gedachten kunnen verheimelijken)
en dit is het wonder dat de sterren uit elkaar houdt
Ik draag uw hart met me (ik draag het binnen mijn hart).
woensdag 17 september 2008
This too shall pass
En mocht een verontruste lezer, zich na sommige vorige berichtjes zorgen maken: gewoon doorlopen, niet over nadenken, negeren. Het moest er gewoon uit... This too shall pass!
A.
A.
Sterren (2)
Ook de afgelopen maanden -tijdens mijn meest zwarte dieptepunten- bleek het geloof standvastig.
Nadat alle andere vermogens verdwenen zijn, is er een die de mens blijkbaar als laatste verliest: het vermogen om te hopen. Dat deze hoop haaks op de inktzwarte wanhoop staat, laat een overdonderende indruk na. Een ervarig die mythische proporties kan aannemen. Want als er uiteindelijk een signaal komt, is de verweesdheid compleet: als er gehoor is, is er dan ook een antwoord, waar zoek ik de woorden, hoe vind ik mijn verhaal?
Nadat alle andere vermogens verdwenen zijn, is er een die de mens blijkbaar als laatste verliest: het vermogen om te hopen. Dat deze hoop haaks op de inktzwarte wanhoop staat, laat een overdonderende indruk na. Een ervarig die mythische proporties kan aannemen. Want als er uiteindelijk een signaal komt, is de verweesdheid compleet: als er gehoor is, is er dan ook een antwoord, waar zoek ik de woorden, hoe vind ik mijn verhaal?
maandag 15 september 2008
Luisteren?
en dan lees ik de volgende dag in een boek
Bid en u zal gegeven worden
zoekt en gij zult vinden
klop aan en u zal opengedaan worden
een boek dat er helemaal niets mee te maken heeft... Luisteren hé
Bid en u zal gegeven worden
zoekt en gij zult vinden
klop aan en u zal opengedaan worden
een boek dat er helemaal niets mee te maken heeft... Luisteren hé
zondag 14 september 2008
Sterren
Ooit aanbeden en geprezen. Maar sinds hun neerval toch niet meer wat het geweest is: gehoord zijn, helder voelen. In een kale wereld leek het alsof een onpeilbare geest een uitweg bood. Zo eindigde een weten in een betekenisloos zwijgen.
Hoeveel later met veel lawaai een geloven ingestapt -is het vooral oorverdovend stil in mijn zijn. Murw geslagen door zoveel onttovering, schijnen de sterren extra sterk; praat ik in het donker met woorden die soms alleen maar water zijn. Twijfelt mijn wezen: luisteren ze - weten ze - begrijpen ze?
Hoeveel later met veel lawaai een geloven ingestapt -is het vooral oorverdovend stil in mijn zijn. Murw geslagen door zoveel onttovering, schijnen de sterren extra sterk; praat ik in het donker met woorden die soms alleen maar water zijn. Twijfelt mijn wezen: luisteren ze - weten ze - begrijpen ze?
zaterdag 13 september 2008
Waarom schrijf ik - Toon Tellegen
Ik schrijf omdat ik wil schrijven
dat ik gelukkig ben.
Op een dag zal het zover zijn
en zal ik schrijven-
met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden,
en met rode oren en rode wangen;
ik ben gelukkig.
Als ik daarna ooit nog twijfel
en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij
of zelfs reddeloos verloren,
kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben:
gelukkig.
dat ik gelukkig ben.
Op een dag zal het zover zijn
en zal ik schrijven-
met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden,
en met rode oren en rode wangen;
ik ben gelukkig.
Als ik daarna ooit nog twijfel
en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij
of zelfs reddeloos verloren,
kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben:
gelukkig.
vrijdag 12 september 2008
This Be the Verse - Philip Larkin
They f*ck you up, your mum and dad.
They may not mean to, but they do.
They fill you with the faults they had
And add some extra, just for you.
But they were f*cked up in their turn
By fools in old-style hats and coats,
Who half the time were soppy-stern
And half at one another's throats.
Man hands on misery to man.
It deepens like a coastal shelf.
Get out as early as you can,
And don't have any kids yourself.
They may not mean to, but they do.
They fill you with the faults they had
And add some extra, just for you.
But they were f*cked up in their turn
By fools in old-style hats and coats,
Who half the time were soppy-stern
And half at one another's throats.
Man hands on misery to man.
It deepens like a coastal shelf.
Get out as early as you can,
And don't have any kids yourself.
woensdag 10 september 2008
Words - Anne Sexton
Be careful of words,
even the miraculous ones.
For the miraculous ones we do our best,
sometimes they swarm like insects
and leave not a sting but a kiss.
They can be good as fingers.
They can be trusty as the rock
you stick your bottom on.
But they can be both daisies and bruises.
Yet I am in love with words.
They are doves falling out of the ceiling.
They are six holy oranges sitting in my lap.
They are the trees, the legs of summer,
and the sun, its passionate face.
Yet often they fail me.
I have so much I want to say,
so many stories, images, proverbs, etc.
But the words aren't good enough,
the wrong ones kiss me.
Sometimes I fly like an eagle
but with the wings of a wren.
But I try to take care
and be gentle to them.
Words and eggs must be handled with care.
Once broken they are impossible
things to repair.
woensdag 3 september 2008
Internet
Vannacht viel de internet verbinding uit. Niet alleen de internet verbinding, ook de telefoon liet het afweten. Op zulk tijdstip is het moeilijk een klantendienst of hersteldienst te bereiken. Dus afwachten maar. Toen na een tijdje terug een signaal opgepikt werd, dacht ik dat het probleem opgelost was. Niet dus, alles bleef doods. Dan is de beste methode de modem terug op te starten. En waar staat mijn modem? In de kelder! Nu wonen er in mijn kelder nogal grote spinnen, en om 4 uur 's nachts zien die er toch net iets vervaarlijker uit dan om pakweg 12 uur 's middags. Tja, wat doe je dan? Ik ben maar in bed gegaan. Ondertussen heeft de operator zelf het systeem terug opgestart, en hoef ik niet meer zo nodig naar beneden. 't Zen goei mannen daar bij den operator... nen dikke merci!
maandag 1 september 2008
Schrijven...
...
Wat moet dat heerlijk zijn
Om te verwoorden wat je voelt,
te kunnen schrijven.
...
(Uit: vanmorgen vloog ze nog)
Wat moet dat heerlijk zijn
Om te verwoorden wat je voelt,
te kunnen schrijven.
...
(Uit: vanmorgen vloog ze nog)
donderdag 28 augustus 2008
Met mij gaat alles goed!
Het is storm binnenin, meer nog -een orkaan raast door me. Tegen alles wat me in de weg staat. Tegen mezelf dus... Op al wat was, al dat niet was. Afsluiten wat ik eigenlijk niet wil verliezen.
Jaren ben ik elk –vooral ‘slecht’- gevoel uit de weg gegaan, mij achter een “met mij gaat alles goed” masker gehouden. Ik heb nooit getreurd om dingen die ik gemist heb: kindertijd, jeugd, ouders, warmte, liefde, schooltijd... noem maar op. Ik heb gedaan alsof het er niet was. Huilen of treuren hoorde er niet bij. Logisch. Als ik huilde was dat niet vervelend voor mij, maar voor anderen die daar absoluut geen boodschap aan hadden. Dat gevoel dat ik een verschrikkelijke aansteller ben heb ik gehouden. Nog altijd kan ik mijn eigen verdriet niet serieus nemen, en word ik ongemakkelijk van medeleven. Ik heb dat nooit gekregen.
Als het leven dan ook nog moeilijk is, Wat doe je dan? Trainen om hard te worden en huilen negeren. En hard worden doe je snel genoeg als je eenmaal alleen de wereld in moet, en dat begint al op school.
De laatste tijd wordt de kraan een beetje opengezet. Trying to find closure. Nee, ik hou hier niet van. Ik voel me uitgeput en leeg. En toch... Ik heb wéér een stuk afgerond. Ik ben er doorgekomen. Heelhuids. En daar ben ik trots op, want ik kan wel zeggen dát viel niet mee. Vergeleken daarbij is dit loslaten een peulenschil.
Dus af en toe is er storm. Je mag hard van me weg lopen, of bij me komen zitten. Maar laat het alsjeblieft razen, zodat de rust binnen kan.
Liefs,
Jaren ben ik elk –vooral ‘slecht’- gevoel uit de weg gegaan, mij achter een “met mij gaat alles goed” masker gehouden. Ik heb nooit getreurd om dingen die ik gemist heb: kindertijd, jeugd, ouders, warmte, liefde, schooltijd... noem maar op. Ik heb gedaan alsof het er niet was. Huilen of treuren hoorde er niet bij. Logisch. Als ik huilde was dat niet vervelend voor mij, maar voor anderen die daar absoluut geen boodschap aan hadden. Dat gevoel dat ik een verschrikkelijke aansteller ben heb ik gehouden. Nog altijd kan ik mijn eigen verdriet niet serieus nemen, en word ik ongemakkelijk van medeleven. Ik heb dat nooit gekregen.
Als het leven dan ook nog moeilijk is, Wat doe je dan? Trainen om hard te worden en huilen negeren. En hard worden doe je snel genoeg als je eenmaal alleen de wereld in moet, en dat begint al op school.
De laatste tijd wordt de kraan een beetje opengezet. Trying to find closure. Nee, ik hou hier niet van. Ik voel me uitgeput en leeg. En toch... Ik heb wéér een stuk afgerond. Ik ben er doorgekomen. Heelhuids. En daar ben ik trots op, want ik kan wel zeggen dát viel niet mee. Vergeleken daarbij is dit loslaten een peulenschil.
Dus af en toe is er storm. Je mag hard van me weg lopen, of bij me komen zitten. Maar laat het alsjeblieft razen, zodat de rust binnen kan.
Liefs,
woensdag 20 augustus 2008
vrijdag 15 augustus 2008
Vannacht
Vannacht was
Onnoemelijk
Ontvlambaar
Onmeetbaar
Ondankbaar
Ongelooflijk
Onmisbaar
Ondenkbaar
Onhandelbaar
Onzegbaar
Onbenaderbaar
Vannacht was ik ontroostbaar
Onnoemelijk
Ontvlambaar
Onmeetbaar
Ondankbaar
Ongelooflijk
Onmisbaar
Ondenkbaar
Onhandelbaar
Onzegbaar
Onbenaderbaar
Vannacht was ik ontroostbaar
zondag 10 augustus 2008
De goede verstaander...
Berry "Demain"
Vidéo envoyée par madmoiZelle
Prendre l'air, parler à quelqu'un,
Avoir l'air d'aller plutôt bien,
Déjeuner, y penser au moins,
Tenir, tenir, tenir debout et demain,
Décoller de mon traversin,
Faire une liste de trucs qui vont bien,
M'y tenir, essayer au moins,
Tenir, tenir, tenir debout et demain,
Prendre un thé, et puis prendre un bain,
Me coiffer, essayer au moins,
Balancer tout ces vieux machins,
Tenir, tenir, tenir debout et demain.
Plus de chocs, et plus de prières,
Moins de clopes, plus de somnifères,
Refaire la chose que je préfère,
Tenir, tenir, tenir debout et demain,
Appeler quelqu'un qui m'aime bien,
L'étonner, changer de refrain,
L'inviter, manger plus ou moins,
Tenir, tenir, tenir debout et demain,
Mettre une robe, saluer le voisin,
Essayer de plaire à quelqu'un,
M'amuser de tout et de rien,
Tenir, tenir, tenir debout et demain.
Prendre l'air, parler à quelqu'un,
Avoir l'air d'aller plutôt bien,
Déjeuner, y penser au moins,
Tenir, tenir, tenir debout et demain
zaterdag 9 augustus 2008
Jij
Jij,
't is niet omdat ik al eens in de storm sta, dat ik in een schuilkelder wil leven. En geblutste buitenkanten herbergen niet altijd uitgebluste binnenkanten. Hoewel jij dat wel eens tegenkomt ~ af en toe is niet altijd, veel is niet iedereen.
Geef mij de ruimte om te vallen, geef me de mogelijkheid om te missen, en zie dat ik meer ben dan alleen dat. Help me, begrijp me, en zie me. Zie mij... Laat me de woorden om te praten, want soms wordt iets minder belangrijk als je het aan een ander kwijt kunt.
Lief, ik loop ik spring, ik dans... en af en toe val ik. Help me dan rechtstaan, en weet dat ik uiteindelijk gewoon weer doorga. En als ik val, snij je dan niet aan de scherven, maar voel het geheel.
Liefs,
A.
't is niet omdat ik al eens in de storm sta, dat ik in een schuilkelder wil leven. En geblutste buitenkanten herbergen niet altijd uitgebluste binnenkanten. Hoewel jij dat wel eens tegenkomt ~ af en toe is niet altijd, veel is niet iedereen.
Geef mij de ruimte om te vallen, geef me de mogelijkheid om te missen, en zie dat ik meer ben dan alleen dat. Help me, begrijp me, en zie me. Zie mij... Laat me de woorden om te praten, want soms wordt iets minder belangrijk als je het aan een ander kwijt kunt.
Lief, ik loop ik spring, ik dans... en af en toe val ik. Help me dan rechtstaan, en weet dat ik uiteindelijk gewoon weer doorga. En als ik val, snij je dan niet aan de scherven, maar voel het geheel.
Liefs,
A.
maandag 4 augustus 2008
Vandaag
Vandaag was
Onbegrijpelijk
Ongrijpbaar
Ondoenbaar
Onbereikbaar
Ontzaggelijk
Onbehulpzaam
Ontoereikend
Onvatbaar
Ontzettend
Onvindbaar
Ontegensprekelijk
Onherbergzaam
Vandaag was ik onzichtbaar
Onbegrijpelijk
Ongrijpbaar
Ondoenbaar
Onbereikbaar
Ontzaggelijk
Onbehulpzaam
Ontoereikend
Onvatbaar
Ontzettend
Onvindbaar
Ontegensprekelijk
Onherbergzaam
Vandaag was ik onzichtbaar
vrijdag 1 augustus 2008
De infinitief - Leonard Nolens
Jezelf zijn.
Jezelf zijn om het even wie.
Maar jezelf zijn.
Je rechterhand verkwanselen
Aan vreemden, je geboorterecht vertalen
In een ander, tot huilens toe trainen
In scheelzien naar doelen, je kop
Verliezen in muizenissen van vrienden,
Maar jezelf zijn.
Jezelf zijn om het even wie.
Maar jezelf zijn.
Je eigenliefde kopen
Van straatventers, met je zelfhaat
Honden dresseren, met je hartaandoening
Honderden klokken gelijkzetten daar
In een land overzee, in het holst
Van de nacht elektronisch bankieren
Als snotaap van zeven, verdwaald
In zijn verdwenen ouderhuis.
Maar jezelf zijn.
Hoe prachtig, hoe vermoeiend,
Jezelf zijn om het even wie.
Jezelf zijn om het even wie.
Maar jezelf zijn.
Je rechterhand verkwanselen
Aan vreemden, je geboorterecht vertalen
In een ander, tot huilens toe trainen
In scheelzien naar doelen, je kop
Verliezen in muizenissen van vrienden,
Maar jezelf zijn.
Jezelf zijn om het even wie.
Maar jezelf zijn.
Je eigenliefde kopen
Van straatventers, met je zelfhaat
Honden dresseren, met je hartaandoening
Honderden klokken gelijkzetten daar
In een land overzee, in het holst
Van de nacht elektronisch bankieren
Als snotaap van zeven, verdwaald
In zijn verdwenen ouderhuis.
Maar jezelf zijn.
Hoe prachtig, hoe vermoeiend,
Jezelf zijn om het even wie.
De trein
Iedere aanstaande ouder verheugt zich op zijn kind. Denkt aan de wonderbaarlijke reis die gaat beginnen, en stelt zich het leven als mama of papa voor. En al hebben we nog geen ervaring, we hebben al zoveel anderen 'de trein' zien opstappen, dat we de reis wel kunnen dromen. Krijg je het routeplan niet volledig uitgestippeld, dat bepaal je voor een groot stuk zelf... of dat denk je toch.
Ik heb een geweldig kind. Ik zag al zoveel ouders op de trein naar dat fantastische land stappen, en zag mijn zitje al klaar staan. Alleen... er zijn wel meer treinen. Je hebt die hele drukke, volle die af en aan rijden en waar iedereen zich tegelijk in propt. En dan heb je de andere. Met een zee van plaats, die mondjesmaat rijden op andere tijden, een andere route, naar een ander land.
Pieps is anders. Hij heeft ASS. Autisme spectrum stoornis. Voor Pieps is de wereld één groot geheel, die hij niet in stukjes kan knippen. ASS is geen ziekte, het is een sociale, emotionele, communicatieve handicap. Voor Pieps is het niet levensingrijpend, maar het maakt dingen wel gecompliceerder. Het is verweven in zijn persoonlijkheid. Het wordt nooit beter, het gaat nooit over, het blijft zo.
Ik heb het er behoorlijk moeilijk mee gehad. Mijn eigen lieve Pieps in een wereld die hem maar niet schijnt te begrijpen. Een wereld die ik herken en waar ik ook mijn plaats niet in kan vinden. En toch, met wat moeite en het respect dat we allemaal anders mogen zijn, kom je een heel eind.
Pieps is niet egoïstisch maar egocentrisch en daardoor kán hij niet (snel) aan anderen denken. Hij kan kwetsend uit de hoek komen, terwijl dat niet zijn bedoeling is en hij eigenlijk gewoon verdrietig of paniekerig is. Hij is bloedeerlijk, en begrijpt de wereld met zijn subtiele aanwijzingen en hints gewoon niet. En als hij daardoor iemand pijn doet, is dat net omdát hij het niet begrijpt.
Alles heeft zijn plek en alles moet benoemd, absolute duidelijkheid in communicatie is vereist. Hij houdt absoluut niet van veranderingen en verrassingen, vakanties, verjaardagen en feestdagen maken hem heel gespannen. Hij is extreem angstig, angstig voor elk contact dat hij niet zelf initieert. En hoewel hij soms heel moeilijk zijn gevoelens uit, daarom heeft hij ze niet minder.
Maar Pieps heeft ook hele fijne humor -geen flauwe grappen humor, maar heel rechtlijnig en doordacht. Hij is hulpvaardig en standvastig. En zijn liefde is echt en onvoorwaardelijk, zijn knuffels gemeend en warm.
Nog steeds zoek ik het grondplan om hem te begrijpen, want soms raak ik ook nog wel eens de weg kwijt. Maar dan zie ik mijn knulletje weer een keer vol overgave spelen -helemaal opgaan in zijn enthousiasme- of omarmt hij me in al zijn liefde, en dan weet ik gewoon: dit komt goed.
Ik zit dus op de trein. Niet de trein die ik wou kiezen, de trein die hij gekozen heeft. Het is niet de reis die ik in gedachten had toen ik vertrok. Het is oneindig veel mooier.
Ik heb een geweldig kind. Ik zag al zoveel ouders op de trein naar dat fantastische land stappen, en zag mijn zitje al klaar staan. Alleen... er zijn wel meer treinen. Je hebt die hele drukke, volle die af en aan rijden en waar iedereen zich tegelijk in propt. En dan heb je de andere. Met een zee van plaats, die mondjesmaat rijden op andere tijden, een andere route, naar een ander land.
Pieps is anders. Hij heeft ASS. Autisme spectrum stoornis. Voor Pieps is de wereld één groot geheel, die hij niet in stukjes kan knippen. ASS is geen ziekte, het is een sociale, emotionele, communicatieve handicap. Voor Pieps is het niet levensingrijpend, maar het maakt dingen wel gecompliceerder. Het is verweven in zijn persoonlijkheid. Het wordt nooit beter, het gaat nooit over, het blijft zo.
Ik heb het er behoorlijk moeilijk mee gehad. Mijn eigen lieve Pieps in een wereld die hem maar niet schijnt te begrijpen. Een wereld die ik herken en waar ik ook mijn plaats niet in kan vinden. En toch, met wat moeite en het respect dat we allemaal anders mogen zijn, kom je een heel eind.
Pieps is niet egoïstisch maar egocentrisch en daardoor kán hij niet (snel) aan anderen denken. Hij kan kwetsend uit de hoek komen, terwijl dat niet zijn bedoeling is en hij eigenlijk gewoon verdrietig of paniekerig is. Hij is bloedeerlijk, en begrijpt de wereld met zijn subtiele aanwijzingen en hints gewoon niet. En als hij daardoor iemand pijn doet, is dat net omdát hij het niet begrijpt.
Alles heeft zijn plek en alles moet benoemd, absolute duidelijkheid in communicatie is vereist. Hij houdt absoluut niet van veranderingen en verrassingen, vakanties, verjaardagen en feestdagen maken hem heel gespannen. Hij is extreem angstig, angstig voor elk contact dat hij niet zelf initieert. En hoewel hij soms heel moeilijk zijn gevoelens uit, daarom heeft hij ze niet minder.
Maar Pieps heeft ook hele fijne humor -geen flauwe grappen humor, maar heel rechtlijnig en doordacht. Hij is hulpvaardig en standvastig. En zijn liefde is echt en onvoorwaardelijk, zijn knuffels gemeend en warm.
Nog steeds zoek ik het grondplan om hem te begrijpen, want soms raak ik ook nog wel eens de weg kwijt. Maar dan zie ik mijn knulletje weer een keer vol overgave spelen -helemaal opgaan in zijn enthousiasme- of omarmt hij me in al zijn liefde, en dan weet ik gewoon: dit komt goed.
Ik zit dus op de trein. Niet de trein die ik wou kiezen, de trein die hij gekozen heeft. Het is niet de reis die ik in gedachten had toen ik vertrok. Het is oneindig veel mooier.
woensdag 30 juli 2008
Men Moet - Toon Tellegen
Men moet altijd
enigszins verdrietig zijn,
anders is men verloren,
maar men moet
wel een beetje verloren zijn -
van het reddeloze soort -
anders zou
men alleen maar gelukkig zijn,
toch moet men ook gelukkig zijn,
zo
maar gelukkig kunnen zijn,
in alle staten van geluk,
anders zou
men maar verdrietig zijn,
enigszins verdrietig,
altijd.
enigszins verdrietig zijn,
anders is men verloren,
maar men moet
wel een beetje verloren zijn -
van het reddeloze soort -
anders zou
men alleen maar gelukkig zijn,
toch moet men ook gelukkig zijn,
zo
maar gelukkig kunnen zijn,
in alle staten van geluk,
anders zou
men maar verdrietig zijn,
enigszins verdrietig,
altijd.
dinsdag 29 juli 2008
Als de dag je vriend niet was, dan was hij je leraar
Soms heeft het leven de neiging zich te herhalen en te spiegelen in al wat je doet. Laat me toelichten... Zoals ik al geschreven heb, heeft mijn laptop het begeven. Herstel is mogelijk, maar of alles er nog op zal staan is de vraag. Wat er op staat? Gewoon een boel hebbedingen, wat adminstratie en 'gevoelsspul'. Ik maak me dus zorgen, samen met een gevoel van onmacht. Onmacht om de dingen niet in de hand te hebben. Onnodig wellicht, maar toch. Ik zit er nu eenmaal mee. Loslaten is ook nooit mijn sterkste kant geweest. En laat dat nu net spelen.
De laatste weken loop ik met een gevoel van onbehagen. Een algemene malaise zeg maar. Klaar om na een lange tijd van hard werken een nieuwe weg in te slaan. Weg balast, weg onzekerheid, weg oud zeer. Alleen betekent dat ook dat ik een paar oude veiligheden op moet geven. En daar wringt het schoentje: Wil ik dit wel, en wat komt er in de plaats? Ik heb -nog niet- het vertrouwen om te aanvaarden en te weten dat wat komt goed zal zijn. Ik heb ook niet het gevoel om weg te stappen. En zo hang ik er dus al een poosje tussenin. Schommelend tussen donker en licht...
Dan crashed mijn computer vol hebbedingetjes en gevoelsspulletjes... je weet wel. En dus vraag ik me af, ben ik iets kwijt? Of beter nog, is het echt zo belangrijk dat er iets kwijt zou zijn?
De laatste weken loop ik met een gevoel van onbehagen. Een algemene malaise zeg maar. Klaar om na een lange tijd van hard werken een nieuwe weg in te slaan. Weg balast, weg onzekerheid, weg oud zeer. Alleen betekent dat ook dat ik een paar oude veiligheden op moet geven. En daar wringt het schoentje: Wil ik dit wel, en wat komt er in de plaats? Ik heb -nog niet- het vertrouwen om te aanvaarden en te weten dat wat komt goed zal zijn. Ik heb ook niet het gevoel om weg te stappen. En zo hang ik er dus al een poosje tussenin. Schommelend tussen donker en licht...
Dan crashed mijn computer vol hebbedingetjes en gevoelsspulletjes... je weet wel. En dus vraag ik me af, ben ik iets kwijt? Of beter nog, is het echt zo belangrijk dat er iets kwijt zou zijn?
maandag 21 juli 2008
Wat het is - Erich Fried
Het is onzin
Zegt het verstand
Het is wat het is
Zegt het gevoel
Het is ongeluk
Zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet
Zegt de angst
Het is uitizchtloos
Zegt het inzicht
Het is wat het is
Zegt het hart
Het is belachelijk
Zegt de trots
Het is lichtzinnigheid
Zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
Zegt de ervaring
Het is wat het is
Zegt de liefde
Zegt het verstand
Het is wat het is
Zegt het gevoel
Het is ongeluk
Zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet
Zegt de angst
Het is uitizchtloos
Zegt het inzicht
Het is wat het is
Zegt het hart
Het is belachelijk
Zegt de trots
Het is lichtzinnigheid
Zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
Zegt de ervaring
Het is wat het is
Zegt de liefde
woensdag 9 juli 2008
Hersenspinsel
Ergens onderweg heb ik
iets opgepikt-
jou wellicht- en dat
vult dagen die
opvolgen, nachten
van onrust, uren
voor de dageraad.
Op gang komende
weerspiegeling-
iets opgepikt-
jou wellicht- en dat
vult dagen die
opvolgen, nachten
van onrust, uren
voor de dageraad.
Op gang komende
weerspiegeling-
vrijdag 4 juli 2008
Kies - Bart Moeyaert
Bestaan kan iedereen.
Er zijn vraagt moed.
En wat de dichter doet
is pleiten voor het een.
Hij wil zijn leven niet
door wekkers laten leiden
of als een hond onthouden
dat hij kan slapen tot
het rinkelt naast zijn oor.
Hij bauwt niet na
wat hij soms uit
een mond hoort vallen
op tram acht, of met
een zwarte kwast over
een smoel geschreven ziet.
Zelf houdt hij niet
van vlekken maken,
maar als het bot moet
stelt hij dingen scherp
zodat het snijdt.
Hij woelt en spit graag,
graaft de scherven
uit de klei, haalt het beste
wat er is naar boven,
ook al weet hij dat er
daardoor naast zijn hart
een stem blijft jeuken,
maar ach zo gaat dat
als de dingen moeilijk
worden en je bereid bent
met een pen van krijt
of kool te schrijven.
Hij is het best geplaatst
om iets over de gum
te zeggen, omdat hij
als geen ander weet
hoe leeg het is als hij
het blad omslaat, hoe snel
de fout, maar ook hoe klein
en hoe verlamd
een hand van angst.
En daarom juist blijft hij
in potlood denken,
want dat is volgens hem
het wezen van er zijn.
Er zijn vraagt moed.
En wat de dichter doet
is pleiten voor het een.
Hij wil zijn leven niet
door wekkers laten leiden
of als een hond onthouden
dat hij kan slapen tot
het rinkelt naast zijn oor.
Hij bauwt niet na
wat hij soms uit
een mond hoort vallen
op tram acht, of met
een zwarte kwast over
een smoel geschreven ziet.
Zelf houdt hij niet
van vlekken maken,
maar als het bot moet
stelt hij dingen scherp
zodat het snijdt.
Hij woelt en spit graag,
graaft de scherven
uit de klei, haalt het beste
wat er is naar boven,
ook al weet hij dat er
daardoor naast zijn hart
een stem blijft jeuken,
maar ach zo gaat dat
als de dingen moeilijk
worden en je bereid bent
met een pen van krijt
of kool te schrijven.
Hij is het best geplaatst
om iets over de gum
te zeggen, omdat hij
als geen ander weet
hoe leeg het is als hij
het blad omslaat, hoe snel
de fout, maar ook hoe klein
en hoe verlamd
een hand van angst.
En daarom juist blijft hij
in potlood denken,
want dat is volgens hem
het wezen van er zijn.
maandag 16 juni 2008
Ik
Om mij te bereiken moet
je niet alleen naar me komen.
Het is ook voelen en begrijpen
en alles opnemen
Er is liefde en er
is ginder
vandaag te omvatten
om morgen te herkennen.
je niet alleen naar me komen.
Het is ook voelen en begrijpen
en alles opnemen
Er is liefde en er
is ginder
vandaag te omvatten
om morgen te herkennen.
dinsdag 3 juni 2008
Nachtbezoek
Kom binnen, ga zitten
ik had je al verwacht
De lucht is koel, de nacht is zacht
en alles is al klaargelegd
zodat je -net als elke keer-
heel mijn wezen en mijn kracht
weer zachtjes van me overneemt
mijn innerlijk opnieuw verward
met elk gebaar je honger stilt-
die alsmaar verder dieper kruipt-
de deur weer sluit die mij verwoord
mij achterlaat -stil, ongehoord
alle zachtheid mij vervreemd.
Kom binnen, ga zitten
ik heb op je gewacht.
ik had je al verwacht
De lucht is koel, de nacht is zacht
en alles is al klaargelegd
zodat je -net als elke keer-
heel mijn wezen en mijn kracht
weer zachtjes van me overneemt
mijn innerlijk opnieuw verward
met elk gebaar je honger stilt-
die alsmaar verder dieper kruipt-
de deur weer sluit die mij verwoord
mij achterlaat -stil, ongehoord
alle zachtheid mij vervreemd.
Kom binnen, ga zitten
ik heb op je gewacht.
zondag 1 juni 2008
Wij
Ik ken u niet, u kent mij niet en dat gaan we zo houden. Redelijk onbeleefd misschien, maar met een hele goede reden: op deze plek wil ik mezelf zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)