Men Moet - Toon Tellegen

Men moet altijd
enigszins verdrietig zijn,
anders is men verloren,

maar men moet
wel een beetje verloren zijn -
van het reddeloze soort -
anders zou
men alleen maar gelukkig zijn,

toch moet men ook gelukkig zijn,
zo
maar gelukkig kunnen zijn,
in alle staten van geluk,

anders zou
men maar verdrietig zijn,
enigszins verdrietig,
altijd.

Als de dag je vriend niet was, dan was hij je leraar

Soms heeft het leven de neiging zich te herhalen en te spiegelen in al wat je doet. Laat me toelichten... Zoals ik al geschreven heb, heeft mijn laptop het begeven. Herstel is mogelijk, maar of alles er nog op zal staan is de vraag. Wat er op staat? Gewoon een boel hebbedingen, wat adminstratie en 'gevoelsspul'. Ik maak me dus zorgen, samen met een gevoel van onmacht. Onmacht om de dingen niet in de hand te hebben. Onnodig wellicht, maar toch. Ik zit er nu eenmaal mee. Loslaten is ook nooit mijn sterkste kant geweest. En laat dat nu net spelen.

De laatste weken loop ik met een gevoel van onbehagen. Een algemene malaise zeg maar. Klaar om na een lange tijd van hard werken een nieuwe weg in te slaan. Weg balast, weg onzekerheid, weg oud zeer. Alleen betekent dat ook dat ik een paar oude veiligheden op moet geven. En daar wringt het schoentje: Wil ik dit wel, en wat komt er in de plaats? Ik heb -nog niet- het vertrouwen om te aanvaarden en te weten dat wat komt goed zal zijn. Ik heb ook niet het gevoel om weg te stappen. En zo hang ik er dus al een poosje tussenin. Schommelend tussen donker en licht...

Dan crashed mijn computer vol hebbedingetjes en gevoelsspulletjes... je weet wel. En dus vraag ik me af, ben ik iets kwijt? Of beter nog, is het echt zo belangrijk dat er iets kwijt zou zijn?

Wat het is - Erich Fried

Het is onzin
Zegt het verstand
Het is wat het is
Zegt het gevoel

Het is ongeluk
Zegt de berekening
Het is alleen maar verdriet
Zegt de angst
Het is uitizchtloos
Zegt het inzicht
Het is wat het is
Zegt het hart

Het is belachelijk
Zegt de trots
Het is lichtzinnigheid
Zegt de voorzichtigheid
Het is onmogelijk
Zegt de ervaring
Het is wat het is
Zegt de liefde

Hersenspinsel

Ergens onderweg heb ik
iets opgepikt-
jou wellicht- en dat
vult dagen die
opvolgen, nachten
van onrust, uren
voor de dageraad.
Op gang komende
weerspiegeling-

Kies - Bart Moeyaert

Bestaan kan iedereen.
Er zijn vraagt moed.
En wat de dichter doet
is pleiten voor het een.
Hij wil zijn leven niet
door wekkers laten leiden
of als een hond onthouden
dat hij kan slapen tot
het rinkelt naast zijn oor.
Hij bauwt niet na
wat hij soms uit
een mond hoort vallen
op tram acht, of met
een zwarte kwast over
een smoel geschreven ziet.
Zelf houdt hij niet
van vlekken maken,
maar als het bot moet
stelt hij dingen scherp
zodat het snijdt.
Hij woelt en spit graag,
graaft de scherven
uit de klei, haalt het beste
wat er is naar boven,
ook al weet hij dat er
daardoor naast zijn hart
een stem blijft jeuken,
maar ach zo gaat dat
als de dingen moeilijk
worden en je bereid bent
met een pen van krijt
of kool te schrijven.
Hij is het best geplaatst
om iets over de gum
te zeggen, omdat hij
als geen ander weet
hoe leeg het is als hij
het blad omslaat, hoe snel
de fout, maar ook hoe klein
en hoe verlamd
een hand van angst.
En daarom juist blijft hij
in potlood denken,
want dat is volgens hem
het wezen van er zijn.