Het is storm binnenin, meer nog -een orkaan raast door me. Tegen alles wat me in de weg staat. Tegen mezelf dus... Op al wat was, al dat niet was. Afsluiten wat ik eigenlijk niet wil verliezen.
Jaren ben ik elk –vooral ‘slecht’- gevoel uit de weg gegaan, mij achter een “met mij gaat alles goed” masker gehouden. Ik heb nooit getreurd om dingen die ik gemist heb: kindertijd, jeugd, ouders, warmte, liefde, schooltijd... noem maar op. Ik heb gedaan alsof het er niet was. Huilen of treuren hoorde er niet bij. Logisch. Als ik huilde was dat niet vervelend voor mij, maar voor anderen die daar absoluut geen boodschap aan hadden. Dat gevoel dat ik een verschrikkelijke aansteller ben heb ik gehouden. Nog altijd kan ik mijn eigen verdriet niet serieus nemen, en word ik ongemakkelijk van medeleven. Ik heb dat nooit gekregen.
Als het leven dan ook nog moeilijk is, Wat doe je dan? Trainen om hard te worden en huilen negeren. En hard worden doe je snel genoeg als je eenmaal alleen de wereld in moet, en dat begint al op school.
De laatste tijd wordt de kraan een beetje opengezet. Trying to find closure. Nee, ik hou hier niet van. Ik voel me uitgeput en leeg. En toch... Ik heb wéér een stuk afgerond. Ik ben er doorgekomen. Heelhuids. En daar ben ik trots op, want ik kan wel zeggen dát viel niet mee. Vergeleken daarbij is dit loslaten een peulenschil.
Dus af en toe is er storm. Je mag hard van me weg lopen, of bij me komen zitten. Maar laat het alsjeblieft razen, zodat de rust binnen kan.
Liefs,
donderdag 28 augustus 2008
woensdag 20 augustus 2008
vrijdag 15 augustus 2008
Vannacht
Vannacht was
Onnoemelijk
Ontvlambaar
Onmeetbaar
Ondankbaar
Ongelooflijk
Onmisbaar
Ondenkbaar
Onhandelbaar
Onzegbaar
Onbenaderbaar
Vannacht was ik ontroostbaar
Onnoemelijk
Ontvlambaar
Onmeetbaar
Ondankbaar
Ongelooflijk
Onmisbaar
Ondenkbaar
Onhandelbaar
Onzegbaar
Onbenaderbaar
Vannacht was ik ontroostbaar
zondag 10 augustus 2008
De goede verstaander...
Berry "Demain"
Vidéo envoyée par madmoiZelle
Prendre l'air, parler à quelqu'un,
Avoir l'air d'aller plutôt bien,
Déjeuner, y penser au moins,
Tenir, tenir, tenir debout et demain,
Décoller de mon traversin,
Faire une liste de trucs qui vont bien,
M'y tenir, essayer au moins,
Tenir, tenir, tenir debout et demain,
Prendre un thé, et puis prendre un bain,
Me coiffer, essayer au moins,
Balancer tout ces vieux machins,
Tenir, tenir, tenir debout et demain.
Plus de chocs, et plus de prières,
Moins de clopes, plus de somnifères,
Refaire la chose que je préfère,
Tenir, tenir, tenir debout et demain,
Appeler quelqu'un qui m'aime bien,
L'étonner, changer de refrain,
L'inviter, manger plus ou moins,
Tenir, tenir, tenir debout et demain,
Mettre une robe, saluer le voisin,
Essayer de plaire à quelqu'un,
M'amuser de tout et de rien,
Tenir, tenir, tenir debout et demain.
Prendre l'air, parler à quelqu'un,
Avoir l'air d'aller plutôt bien,
Déjeuner, y penser au moins,
Tenir, tenir, tenir debout et demain
zaterdag 9 augustus 2008
Jij
Jij,
't is niet omdat ik al eens in de storm sta, dat ik in een schuilkelder wil leven. En geblutste buitenkanten herbergen niet altijd uitgebluste binnenkanten. Hoewel jij dat wel eens tegenkomt ~ af en toe is niet altijd, veel is niet iedereen.
Geef mij de ruimte om te vallen, geef me de mogelijkheid om te missen, en zie dat ik meer ben dan alleen dat. Help me, begrijp me, en zie me. Zie mij... Laat me de woorden om te praten, want soms wordt iets minder belangrijk als je het aan een ander kwijt kunt.
Lief, ik loop ik spring, ik dans... en af en toe val ik. Help me dan rechtstaan, en weet dat ik uiteindelijk gewoon weer doorga. En als ik val, snij je dan niet aan de scherven, maar voel het geheel.
Liefs,
A.
't is niet omdat ik al eens in de storm sta, dat ik in een schuilkelder wil leven. En geblutste buitenkanten herbergen niet altijd uitgebluste binnenkanten. Hoewel jij dat wel eens tegenkomt ~ af en toe is niet altijd, veel is niet iedereen.
Geef mij de ruimte om te vallen, geef me de mogelijkheid om te missen, en zie dat ik meer ben dan alleen dat. Help me, begrijp me, en zie me. Zie mij... Laat me de woorden om te praten, want soms wordt iets minder belangrijk als je het aan een ander kwijt kunt.
Lief, ik loop ik spring, ik dans... en af en toe val ik. Help me dan rechtstaan, en weet dat ik uiteindelijk gewoon weer doorga. En als ik val, snij je dan niet aan de scherven, maar voel het geheel.
Liefs,
A.
maandag 4 augustus 2008
Vandaag
Vandaag was
Onbegrijpelijk
Ongrijpbaar
Ondoenbaar
Onbereikbaar
Ontzaggelijk
Onbehulpzaam
Ontoereikend
Onvatbaar
Ontzettend
Onvindbaar
Ontegensprekelijk
Onherbergzaam
Vandaag was ik onzichtbaar
Onbegrijpelijk
Ongrijpbaar
Ondoenbaar
Onbereikbaar
Ontzaggelijk
Onbehulpzaam
Ontoereikend
Onvatbaar
Ontzettend
Onvindbaar
Ontegensprekelijk
Onherbergzaam
Vandaag was ik onzichtbaar
vrijdag 1 augustus 2008
De infinitief - Leonard Nolens
Jezelf zijn.
Jezelf zijn om het even wie.
Maar jezelf zijn.
Je rechterhand verkwanselen
Aan vreemden, je geboorterecht vertalen
In een ander, tot huilens toe trainen
In scheelzien naar doelen, je kop
Verliezen in muizenissen van vrienden,
Maar jezelf zijn.
Jezelf zijn om het even wie.
Maar jezelf zijn.
Je eigenliefde kopen
Van straatventers, met je zelfhaat
Honden dresseren, met je hartaandoening
Honderden klokken gelijkzetten daar
In een land overzee, in het holst
Van de nacht elektronisch bankieren
Als snotaap van zeven, verdwaald
In zijn verdwenen ouderhuis.
Maar jezelf zijn.
Hoe prachtig, hoe vermoeiend,
Jezelf zijn om het even wie.
Jezelf zijn om het even wie.
Maar jezelf zijn.
Je rechterhand verkwanselen
Aan vreemden, je geboorterecht vertalen
In een ander, tot huilens toe trainen
In scheelzien naar doelen, je kop
Verliezen in muizenissen van vrienden,
Maar jezelf zijn.
Jezelf zijn om het even wie.
Maar jezelf zijn.
Je eigenliefde kopen
Van straatventers, met je zelfhaat
Honden dresseren, met je hartaandoening
Honderden klokken gelijkzetten daar
In een land overzee, in het holst
Van de nacht elektronisch bankieren
Als snotaap van zeven, verdwaald
In zijn verdwenen ouderhuis.
Maar jezelf zijn.
Hoe prachtig, hoe vermoeiend,
Jezelf zijn om het even wie.
De trein
Iedere aanstaande ouder verheugt zich op zijn kind. Denkt aan de wonderbaarlijke reis die gaat beginnen, en stelt zich het leven als mama of papa voor. En al hebben we nog geen ervaring, we hebben al zoveel anderen 'de trein' zien opstappen, dat we de reis wel kunnen dromen. Krijg je het routeplan niet volledig uitgestippeld, dat bepaal je voor een groot stuk zelf... of dat denk je toch.
Ik heb een geweldig kind. Ik zag al zoveel ouders op de trein naar dat fantastische land stappen, en zag mijn zitje al klaar staan. Alleen... er zijn wel meer treinen. Je hebt die hele drukke, volle die af en aan rijden en waar iedereen zich tegelijk in propt. En dan heb je de andere. Met een zee van plaats, die mondjesmaat rijden op andere tijden, een andere route, naar een ander land.
Pieps is anders. Hij heeft ASS. Autisme spectrum stoornis. Voor Pieps is de wereld één groot geheel, die hij niet in stukjes kan knippen. ASS is geen ziekte, het is een sociale, emotionele, communicatieve handicap. Voor Pieps is het niet levensingrijpend, maar het maakt dingen wel gecompliceerder. Het is verweven in zijn persoonlijkheid. Het wordt nooit beter, het gaat nooit over, het blijft zo.
Ik heb het er behoorlijk moeilijk mee gehad. Mijn eigen lieve Pieps in een wereld die hem maar niet schijnt te begrijpen. Een wereld die ik herken en waar ik ook mijn plaats niet in kan vinden. En toch, met wat moeite en het respect dat we allemaal anders mogen zijn, kom je een heel eind.
Pieps is niet egoïstisch maar egocentrisch en daardoor kán hij niet (snel) aan anderen denken. Hij kan kwetsend uit de hoek komen, terwijl dat niet zijn bedoeling is en hij eigenlijk gewoon verdrietig of paniekerig is. Hij is bloedeerlijk, en begrijpt de wereld met zijn subtiele aanwijzingen en hints gewoon niet. En als hij daardoor iemand pijn doet, is dat net omdát hij het niet begrijpt.
Alles heeft zijn plek en alles moet benoemd, absolute duidelijkheid in communicatie is vereist. Hij houdt absoluut niet van veranderingen en verrassingen, vakanties, verjaardagen en feestdagen maken hem heel gespannen. Hij is extreem angstig, angstig voor elk contact dat hij niet zelf initieert. En hoewel hij soms heel moeilijk zijn gevoelens uit, daarom heeft hij ze niet minder.
Maar Pieps heeft ook hele fijne humor -geen flauwe grappen humor, maar heel rechtlijnig en doordacht. Hij is hulpvaardig en standvastig. En zijn liefde is echt en onvoorwaardelijk, zijn knuffels gemeend en warm.
Nog steeds zoek ik het grondplan om hem te begrijpen, want soms raak ik ook nog wel eens de weg kwijt. Maar dan zie ik mijn knulletje weer een keer vol overgave spelen -helemaal opgaan in zijn enthousiasme- of omarmt hij me in al zijn liefde, en dan weet ik gewoon: dit komt goed.
Ik zit dus op de trein. Niet de trein die ik wou kiezen, de trein die hij gekozen heeft. Het is niet de reis die ik in gedachten had toen ik vertrok. Het is oneindig veel mooier.
Ik heb een geweldig kind. Ik zag al zoveel ouders op de trein naar dat fantastische land stappen, en zag mijn zitje al klaar staan. Alleen... er zijn wel meer treinen. Je hebt die hele drukke, volle die af en aan rijden en waar iedereen zich tegelijk in propt. En dan heb je de andere. Met een zee van plaats, die mondjesmaat rijden op andere tijden, een andere route, naar een ander land.
Pieps is anders. Hij heeft ASS. Autisme spectrum stoornis. Voor Pieps is de wereld één groot geheel, die hij niet in stukjes kan knippen. ASS is geen ziekte, het is een sociale, emotionele, communicatieve handicap. Voor Pieps is het niet levensingrijpend, maar het maakt dingen wel gecompliceerder. Het is verweven in zijn persoonlijkheid. Het wordt nooit beter, het gaat nooit over, het blijft zo.
Ik heb het er behoorlijk moeilijk mee gehad. Mijn eigen lieve Pieps in een wereld die hem maar niet schijnt te begrijpen. Een wereld die ik herken en waar ik ook mijn plaats niet in kan vinden. En toch, met wat moeite en het respect dat we allemaal anders mogen zijn, kom je een heel eind.
Pieps is niet egoïstisch maar egocentrisch en daardoor kán hij niet (snel) aan anderen denken. Hij kan kwetsend uit de hoek komen, terwijl dat niet zijn bedoeling is en hij eigenlijk gewoon verdrietig of paniekerig is. Hij is bloedeerlijk, en begrijpt de wereld met zijn subtiele aanwijzingen en hints gewoon niet. En als hij daardoor iemand pijn doet, is dat net omdát hij het niet begrijpt.
Alles heeft zijn plek en alles moet benoemd, absolute duidelijkheid in communicatie is vereist. Hij houdt absoluut niet van veranderingen en verrassingen, vakanties, verjaardagen en feestdagen maken hem heel gespannen. Hij is extreem angstig, angstig voor elk contact dat hij niet zelf initieert. En hoewel hij soms heel moeilijk zijn gevoelens uit, daarom heeft hij ze niet minder.
Maar Pieps heeft ook hele fijne humor -geen flauwe grappen humor, maar heel rechtlijnig en doordacht. Hij is hulpvaardig en standvastig. En zijn liefde is echt en onvoorwaardelijk, zijn knuffels gemeend en warm.
Nog steeds zoek ik het grondplan om hem te begrijpen, want soms raak ik ook nog wel eens de weg kwijt. Maar dan zie ik mijn knulletje weer een keer vol overgave spelen -helemaal opgaan in zijn enthousiasme- of omarmt hij me in al zijn liefde, en dan weet ik gewoon: dit komt goed.
Ik zit dus op de trein. Niet de trein die ik wou kiezen, de trein die hij gekozen heeft. Het is niet de reis die ik in gedachten had toen ik vertrok. Het is oneindig veel mooier.
Abonneren op:
Posts (Atom)