Soms heeft het leven de neiging zich te herhalen en te spiegelen in al wat je doet. Laat me toelichten... Zoals ik al geschreven heb, heeft mijn laptop het begeven. Herstel is mogelijk, maar of alles er nog op zal staan is de vraag. Wat er op staat? Gewoon een boel hebbedingen, wat adminstratie en 'gevoelsspul'. Ik maak me dus zorgen, samen met een gevoel van onmacht. Onmacht om de dingen niet in de hand te hebben. Onnodig wellicht, maar toch. Ik zit er nu eenmaal mee. Loslaten is ook nooit mijn sterkste kant geweest. En laat dat nu net spelen.
De laatste weken loop ik met een gevoel van onbehagen. Een algemene malaise zeg maar. Klaar om na een lange tijd van hard werken een nieuwe weg in te slaan. Weg balast, weg onzekerheid, weg oud zeer. Alleen betekent dat ook dat ik een paar oude veiligheden op moet geven. En daar wringt het schoentje: Wil ik dit wel, en wat komt er in de plaats? Ik heb -nog niet- het vertrouwen om te aanvaarden en te weten dat wat komt goed zal zijn. Ik heb ook niet het gevoel om weg te stappen. En zo hang ik er dus al een poosje tussenin. Schommelend tussen donker en licht...
Dan crashed mijn computer vol hebbedingetjes en gevoelsspulletjes... je weet wel. En dus vraag ik me af, ben ik iets kwijt? Of beter nog, is het echt zo belangrijk dat er iets kwijt zou zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten