Laat het los!

Van Dik Hout & Frank Boeijen - Laat het Los

Niets te verliezen en toch bang

Zo'n 25 jaar geleden was het, dat ik het boek van Renate Rubenstein las. Mooi geschreven, prachtige stijl, alleen kon ik het allemaal niet zo plaatsen. Ja natuurlijk was er veel verdriet bij de scheiding, en alles moest verwerkt. Kwam daar ook nog een enge ziekte bij, maar later werd alles weer goed voor haar. En dan dat einde: "Ik heb heel veel te verliezen, en ben maar een klein beetje bang".

Ik ben nu 25 jaar ouder, en ik begrijp het. Niet alleen het einde, ook -vooral- het begin. Het rauwe sentiment dat geen plaats heeft, waar het ook vandaan komt. Scheiding, verdriet, een onzinnig verlangen naar iets of iemand, niet ingevulde gevoelens... Wat het ook is, het blijft hetzelfde.
Ik zit hier nu zelf, vol opgekropte gevoelens die geen weg vinden. Zonder hoop of vooruitzicht. Met alleen wat innerlijk geharrewar dat ik niet kan loslaten. Terwijl het momenteel enkel een lege droom is, niets meer...

Ik heb dus helemaal niets te verliezen, maar ik ben af en toe heel erg bang.
Liefs,
A.

Teveel - Victor

Teveel gedacht, geloofd en niet bereikt
met woorden die ik
niet vergeten kan
ben jij
weer verdwenen
als de lachende vreemdeling
die mij
nog steeds
wakker maakt
met koude
dromen

Aan beide zijden ben je mooi - Jan Bas

Heel voorzichtig ga je tastend
met het ijzer langs de plooi.
In het langzaam, zachtjes glijden
onder stoom aan beide zijden

ben je kreukbaar, ben je mooi.
Eerst nog hadden wij wat woorden,
zeiden wij dat wat niet hoorde, was
jij mij en ik jouw ijver meer dan zat.

Nu, hier achter plank en hemden,
strijk jij het haast onbestemde,
dat ons scheidde, dat ons remde
in een handomdraai weer glad.

Sterrenkind - Isa...8 jaar

Het is al meer dan 8 jaar geleden. 8 jaar waarin veel gebeurd is, 8 jaar waarin ik jou een plaats probeer te geven. Sinds kort zonder schuldgevoel en zonder wrok. Nog steeds met verdriet. 8 jaar waarin zoveel veranderd is. Met toch nog een kind, zonder man, veel bagage weggelegd. 8 jaar waarin het leven verder is gegaan, waarin ik nog altijd het evenwicht tussen mezelf en een wereld zonder jou probeer te vinden. Relativeren moet je dan, want het kan altijd erger zegt men.
Ja, alles kan altijd erger. Of toch bijna.

Tragic ~ Magic

Ik weet dat wie dit leest soms kan denken dat mijn leven een puinhoop is... dat is het ook. Een prachtige heerlijke puinhoop. MIJN puinhoop!
A.

The Corrs - Everybody Hurts

I cried for you...

Katie Melua - I Cried For You (Live)

Katie Melua - I cried for you
You're beautiful so silently
It lies beneath a shade of blue
It struck me so violently
When I looked at you

But others pass, they never pause
To feel that magic in your hand
To me you're like a wild rose
They never understand why

I cried for you
When the sky cried for you
And when you went
I became a hopeless drifter
But this life was not for you
Though I learned from you
That beauty need only be a whisper

I'll cross the sea for a different world
With your treasure, a secret for me to hold

In many years they may forget
This love of ours or that we met
They may not know
How much you meant to me

I cried for you
And the sky cried for you
And when you went
I became a hopeless drifter
But this life was not for you
Though I learned from you
That beauty need only be a whisper

Without you now I see
How fragile the world can be
And I know you've gone away
But in my heart you'll always stay

I cried for you
When the sky cried for you
And when you went
I became a hopeless drifter
But this life was not for you
Though I learned from you
That beauty need only be a whisper
That beauty need only be a whisper

All the times...

Sharleen Spiteri 'All The Times I Cried'

Kafka

'De ware weg voert langs een touw dat vlak boven de grond is gespannen. Het lijkt eerder bestemd om mensen te laten struikelen dan om over te lopen.' Franz Kafka.

Daar valt weinig aan toe te voegen...

Ik draag uw hart met me - E. E. Cummings

ik draag uw hart met me (ik draag het binnen
mijn hart) ik ben nooit zonder het (overal
waar ik ga, gaat u, mijn beste; en wat er slechts ook door mij gedaan wordt, is door uw toedoen, mijn schat)
ik vrees
geen lot (want u bent mijn lot, mijn liefste) ik wil
geen wonderbaarlijke wereld (want u bent mijn wereld, mijn waarheid)
en het is u, wat een maan altijd heeft betekend
en wat een zon altijd zingt

Hier is het diepste geheim dat niemand kent
(hier zijn de wortels van de wortel en de ontknoping van de knop
en het hemelse van de hemel en een boom genaamd leven;
welke hoger groeit, dan de ziel kan hopen of gedachten kunnen verheimelijken)
en dit is het wonder dat de sterren uit elkaar houdt

Ik draag uw hart met me (ik draag het binnen mijn hart).

This too shall pass

En mocht een verontruste lezer, zich na sommige vorige berichtjes zorgen maken: gewoon doorlopen, niet over nadenken, negeren. Het moest er gewoon uit... This too shall pass!
A.

Sterren (2)

Ook de afgelopen maanden -tijdens mijn meest zwarte dieptepunten- bleek het geloof standvastig.
Nadat alle andere vermogens verdwenen zijn, is er een die de mens blijkbaar als laatste verliest: het vermogen om te hopen. Dat deze hoop haaks op de inktzwarte wanhoop staat, laat een overdonderende indruk na. Een ervarig die mythische proporties kan aannemen. Want als er uiteindelijk een signaal komt, is de verweesdheid compleet: als er gehoor is, is er dan ook een antwoord, waar zoek ik de woorden, hoe vind ik mijn verhaal?

Luisteren?

en dan lees ik de volgende dag in een boek

Bid en u zal gegeven worden
zoekt en gij zult vinden
klop aan en u zal opengedaan worden

een boek dat er helemaal niets mee te maken heeft... Luisteren hé

Sterren

Ooit aanbeden en geprezen. Maar sinds hun neerval toch niet meer wat het geweest is: gehoord zijn, helder voelen. In een kale wereld leek het alsof een onpeilbare geest een uitweg bood. Zo eindigde een weten in een betekenisloos zwijgen.

Hoeveel later met veel lawaai een geloven ingestapt -is het vooral oorverdovend stil in mijn zijn. Murw geslagen door zoveel onttovering, schijnen de sterren extra sterk; praat ik in het donker met woorden die soms alleen maar water zijn. Twijfelt mijn wezen: luisteren ze - weten ze - begrijpen ze?

How am I different?

Aimee Mann "How am I different?"

Ach ja...

Poëzie

Vandaag gedichtendag.. gewoon omdat ik er zo van hou.
Enjoy!
A.

- Jana Beranová

als niemand
luistert
naar niemand
vallen er doden
in plaats van
woorden

Waarom schrijf ik - Toon Tellegen

Ik schrijf omdat ik wil schrijven
dat ik gelukkig ben.

Op een dag zal het zover zijn
en zal ik schrijven-
met mijn tong tussen het puntje van mijn tanden,
en met rode oren en rode wangen;
ik ben gelukkig.

Als ik daarna ooit nog twijfel
en meen dat ik verdrietig ben of de wanhoop nabij
of zelfs reddeloos verloren,
kan ik altijd opzoeken wat ik werkelijk ben:
gelukkig.

This Be the Verse - Philip Larkin

They f*ck you up, your mum and dad.
They may not mean to, but they do.
They fill you with the faults they had
And add some extra, just for you.

But they were f*cked up in their turn
By fools in old-style hats and coats,
Who half the time were soppy-stern
And half at one another's throats.

Man hands on misery to man.
It deepens like a coastal shelf.
Get out as early as you can,
And don't have any kids yourself.

Words - Anne Sexton

Be careful of words,
even the miraculous ones.
For the miraculous ones we do our best,
sometimes they swarm like insects
and leave not a sting but a kiss.
They can be good as fingers.
They can be trusty as the rock
you stick your bottom on.
But they can be both daisies and bruises.

Yet I am in love with words.
They are doves falling out of the ceiling.
They are six holy oranges sitting in my lap.
They are the trees, the legs of summer,
and the sun, its passionate face.

Yet often they fail me.
I have so much I want to say,
so many stories, images, proverbs, etc.
But the words aren't good enough,
the wrong ones kiss me.
Sometimes I fly like an eagle
but with the wings of a wren.

But I try to take care
and be gentle to them.
Words and eggs must be handled with care.
Once broken they are impossible
things to repair.

Internet

Vannacht viel de internet verbinding uit. Niet alleen de internet verbinding, ook de telefoon liet het afweten. Op zulk tijdstip is het moeilijk een klantendienst of hersteldienst te bereiken. Dus afwachten maar. Toen na een tijdje terug een signaal opgepikt werd, dacht ik dat het probleem opgelost was. Niet dus, alles bleef doods. Dan is de beste methode de modem terug op te starten. En waar staat mijn modem? In de kelder! Nu wonen er in mijn kelder nogal grote spinnen, en om 4 uur 's nachts zien die er toch net iets vervaarlijker uit dan om pakweg 12 uur 's middags. Tja, wat doe je dan? Ik ben maar in bed gegaan. Ondertussen heeft de operator zelf het systeem terug opgestart, en hoef ik niet meer zo nodig naar beneden. 't Zen goei mannen daar bij den operator... nen dikke merci!

Schrijven...

...
Wat moet dat heerlijk zijn
Om te verwoorden wat je voelt,
te kunnen schrijven.
...


(Uit: vanmorgen vloog ze nog)

Bonheur!

~ Laisse-toi aller....