Ook de afgelopen maanden -tijdens mijn meest zwarte dieptepunten- bleek het geloof standvastig.
Nadat alle andere vermogens verdwenen zijn, is er een die de mens blijkbaar als laatste verliest: het vermogen om te hopen. Dat deze hoop haaks op de inktzwarte wanhoop staat, laat een overdonderende indruk na. Een ervarig die mythische proporties kan aannemen. Want als er uiteindelijk een signaal komt, is de verweesdheid compleet: als er gehoor is, is er dan ook een antwoord, waar zoek ik de woorden, hoe vind ik mijn verhaal?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten