Heel voorzichtig ga je tastend
met het ijzer langs de plooi.
In het langzaam, zachtjes glijden
onder stoom aan beide zijden
ben je kreukbaar, ben je mooi.
Eerst nog hadden wij wat woorden,
zeiden wij dat wat niet hoorde, was
jij mij en ik jouw ijver meer dan zat.
Nu, hier achter plank en hemden,
strijk jij het haast onbestemde,
dat ons scheidde, dat ons remde
in een handomdraai weer glad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten