Autisme

Natuurlijk surf ik regelmatig op zoek naar nieuws autisme en Ass, omdat het leven met intensief is zoek je naar andere -soms betere- wegen.

En dan lees je dit:
Holding therapie
Uitgangspunt van deze, intensieve, therapie is dat de autistische stoornis niet wordt veroorzaakt door genetische en/of neurologische factoren, maar door "een angst dominerende emotionele onevenwichtigheid", welke leidt tot sociaal terugtrekken en falen om van sociale interacties te leren. De onevenwichtigheid zou het resultaat zijn van een gebrek aan binding tussen moeder en kind. De behandeling is er op gericht deze binding tot stand te brengen door het kind stevig vast te houden, tot oogcontact te brengen en de gespannenheid van het kind te doorbreken tot het aangeeft dat het contact nodig heeft en daaruit genoegen put.

Zal ik hem nog eens herhalen? De onevenwichtigheid zou het resultaat zijn van een gebrek aan binding tussen moeder en kind.

en deze dan:
Tomatistherapie
De Tomatismethode maakt gebruik van een "psycho hearing test" waarbij een luistercurve, die gemanipuleerd kan worden, wordt vastgelegd. Deze luistercurve kan aanwijzen waar de problemen van het kind gesitueerd zijn. De stem van de moeder wordt overigens eveneens geanalyseerd. De filosofie is dat de "'sonische evolutieketen" helemaal vanaf het begin wordt gereconstrueerd, dat wil zeggen vanaf 4½ maand in de baarmoeder. De wil tot communicatie ontstaat volgens Tomatis in de baarmoeder. Indien deze communicatiedrang hier niet volledig tot rijping komt of verstoord wordt bij de geboorte of eerste levensjaren, zal het kind zijn selectiviteit sluiten. "Door het zich afweren van de omringende wereld kunnen allerlei ontwikkelings- en leermoeilijkheden ontstaan", aldus Tomatis. In deze theorie speelt selectiviteit dus een rol: het oor is niet in de juiste toestand om een perfecte analyse van de geluidstrillingen te maken. Een kind kan volgens Thomatis zijn selectiviteit sluiten om psychologische redenen.

Beseft de schrijver van dit artikel hoeveel tijd, moeite en aandacht moeders -een uitzondering niet te na gesproken-  in hun kind steken. Wat ze allemaal doen en bedenken om het weerbaar en minder angstig te maken. Hoeveel keer per nacht de nachtmerries en de onrust verdreven wordt. Hoeveel uren van het wakende bestaan naar het kind gaat? Hoeveel begeleiding, hoe weinig tijd er voor een eigen leven overblijft? Hoeveel veiligheid het kind uiteindelijk bij de moeder haalt? En u gaat mij een gebrek aan binding of een slecht stem/intonatie aanpraten? Misschien mag ik de schrijver een gebrek aan begrip aanpraten!
Vriendelijke groet,
A.