Ergernis!

Onlangs las ik een artikel waar stress bij vrouwen als een modeverschijnsel uitgelegd werd. Waar -wij dames- bij gebrek aan beter wat hyperventileren om extra aandacht te krijgen. Needless to say dat ik daar bijna een hyperventilatie aanval van kreeg.
Stress als modetrent? Jammer genoeg is het voor een man onmogelijk om een keertje als vrouw in de maatschappij te staan. Het zou nochthans een mooie ervaring zijn.

De huidige maatschappij stelt zoveel eisen aan vrouwen, dat het soms moeilijk is je overeind te houden. Die baan, de kinderen, het huishouden... 2, veel, alles. Voor de 30ers en vooral de 40ers bracht de emancipatie geen keuzes maar een opeenstapeling van nog meer verantwoordelijkheden. Vooral omdat oude rolpatronen nog niet ingelost werden voor de nieuwe zeden en gebruiken. Nog steeds zijn er vrouwen die tegen hun zin kinderen krijgen. Of uit werken gaan waar ze die extra druk met het huishouden niet aankunnen. Nog steeds krijgen er vrouwen na een slippertje van hun man -door hun moeders en vriendinnen- te horen 'probeer het maar te vergeten, het is tenslotte een man'. Je moet als vrouw al stevig in je schoenen staan om constant tegen zoveel overdruk op te tornen. Ik ken genoeg vrouwen die energetisch leeg -op- zijn.
Probeer het maar: Op tijd lekker en vers eten op tafel, alle kleren gewassen en gestreken in de kast, het huis netjes aan kant, van 9 tot 5 op kantoor, er aantrekkelijk uit zien en je man nog behagen ook. En dat alles in opgewekte stemming! Vergeet daarbij niet de kinderopvang en opvoeding. Het is natuurlijk niet overal zo, maar veel vrouwen uit de eerste generatie fulltime werkende vrouwen mét kinderen zullen zich hierin herkennen.
Ja, er zullen wel vrouwen zijn die veel aandacht nodig hebben -zo lopen er trouwens ook mannen rond- veel vrouwen willen gewoon gehoord worden. Een hemelsbreed verschil!

Ik kan alleen maar hopen dat de nieuwe generatie vrouwen het beter heeft kunnen regelen en meer gezamelijke grond vinden. Tot die tijd is het behelpen. Onszelf wapenen, elkaar oppeppen en ons laten bijstaan door -onder andere- therapeuten om ons ervan te overtuigen dat we de teugels mogen laten vieren, dat we keuzes mogen maken, dat we mogen 'falen', dat we niet alleen verantwoordelijk zijn, dat we mogen een stapje terug zetten. Zelfs al worden we er op aangekeken, zelfs al is de tegendruk hoog. Want die kracht hebben nog niet alle vrouwen gevonden.
A.