i carry your heart with me - E. E. Cummings

I carry your heart with me (I carry it in
my heart) I am never without it (anywhere
I go you go, my dear; and whatever is done
by only me is your doing, my darling)
I fear
no fate (for you are my fate, my sweet) I want
no world (for beautiful you are my world, my true)
and it's you are whatever a moon has always meant
and whatever a sun will always sing is you

here is the deepest secret nobody knows
(here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life; which grows
higher than soul can hope or mind can hide)
and this is the wonder that's keeping the stars apart

I carry your heart (I carry it in my heart)

Of hoe dat heet - Hans Andreus

Omdat er weer licht schijnt, omdat het terug helder wordt, omdat.....

Gelukkig dat
Het licht bestaat

en dat het met
me doet en praat

en dat ik weet
dat ik er vandaan

kom, van het licht
of hoe dat heet.

(Of hoe dat heet - Hans Andreus)

Soms

moet ik gewoon even vallen om weer recht te staan. Dat heb ik dan ondertussen ook gedaan. Met meer kracht, meer inzichten, een nieuwe invalshoek en een ander gevoel over mezelf. En weet je, het zal me wel lukken. Misschien wat moeilijk, met de nodige struikeltochtjes en wat gehaspel, maar ik kan vertrouwen. In mezelf, mijn intuïtie en iemand anders. Uiteindelijk zal me dat best lukken.

It's all in my head

Het is trekken de laatste tijd, de laatste maanden. Ik wil wel maar het lukt niet. Mijn hoofd raast rond en wordt niet rustig. Kan niet rustig. Kan niet...

Lawaai. Altijd lawaai. Lawaai dat me gek maakt. Geluid. Blijvend geluid. Hoeveel meer heb ik nodig? Kan ik hebben?  De rust die ik nodig heb kan ik niet vinden. En hoe nu verder?

Raar

In de lagere school werden er soms 2 groepen gevormd, vooral bij turnen gebeurde dat wel eens: 2 leiders werden aangeduid en zij mochten dan kiezen. Ik werd steevast als laatste uitgekozen. In het middelbaar bleef ik het buitenbeentje, en werd ik uiteindelijk 'raar'. Waarom ik dan zo raar was of wat er dan zo raar aan me was wisten ze niet te duiden... gewoon raar.
Ik ben altijd raar gebleven op kantoor, tussen vrienden, in mijn leven. Ik hoor er niet bij, ik pas er niet in.

Ik klaag niet: ik heb een geweldige partner, een fantastisch kind en enkele vrienden. Toch blijft het steken. Als er een reünie is geweest en ik weer niet gevraagd ben. Als iemand niet meer van zich laat horen zonder reden, als ik van uitjes hoor waar ik niet van wist, als ik buitengesloten word. Raar...

Zij

Ze vult het huis met lege woorden,
hangt versplinterde dromen voor het raam.
Droogt dan de lucht met klamme handen
wast de tegels van papier en
hangt wat doffe hoop aan de verroeste deurscharnier

Waar zij geweest is hoef ik niet meer te komen.
Ik ben voldaan.

Zondag - Remco Campert

Zondag had ik me voorgesteld
in de hangmat door te brengen
tussen de stevige stammen van de bomen
dicht boven de aarde
en van de hemel ver genoeg verwijderd
om me een mens op zijn plaats te voelen.

Maar het regende.